Pluk de dag voor je in een vaas eindigt. Ik denk er vaak aan als ik zo de nieuwsberichten hoor.
Vroeger dacht ik bij 21 dat ik gewonnen had met een of ander kaartspel, nu denk ik aan 21 oranje overals op het strand in Libië. Koud krijg ik het ervan als ik zie hoe de mensheid zich laat leiden door een paar zeer gevaarlijke klootmongolen die het voor elkaar krijgen om de mensheid tegen zichzelf op te zetten. En wij pikken het allemaal maar of erger nog, we gaan er in mee. Het is echt maar een handjevol wat de wereld lijkt te regeren en enkel maar op macht uit is. Vroeger trok ik aan een touwtje op de kermis en ik had een prijs. nu denk ik, er trek weer iemand aan een touwtje en er is weer een dorp plat gebombardeerd.
Wat er ook speelt in een land, laat het vooral de kinderen zijn.
Volwassenen zijn daar niet capabel genoeg voor. Volwassenen maken overal een puinbak van vooral als het om politiek en geloof gaat. Om over naaste liefde nog maar te zwijgen.
Wil ik het allemaal nog wel horen, wil ik het nog wel weten? Eigenlijk niet, maar helaas kan ook ik er mijn ogen niet voor sluiten. Maar dat ik de mensheid zo langzamerhand aan het opgeven ben is enkel nog een kwestie van tijd.
Overal zijn klokken, maar nergens is de tijd. Zeker in kinderogen niet die niet eens weten waar deze belachelijke waanzin vandaan komt.
Heb net een trilogie uit van 3x 1500 bladzijde over de 1e en 2e wereldoorlog en de koude oorlog en ben tot de conclusie gekomen dat in al die tijd niemand er ook maar ene reet van heeft geleerd.
Dit nooit meer. O nee, nou het gebeurd vandaag de dag nog steeds.
Ik dacht altijd dat we teveel mensen hadden, maar we hebben van een klein sinister eng clubje teveel mensen. En dat noemt zich leiders.
Leiders die hun eigen volk laten creperen. Geloven die enkel in hun zelf geloven.
De mensheid ik gek geworden en ik ga maar naar bed. Vroeger was ik blij met een handje blauwe smarties, nu neem ik maar een blauwe slaappil. Fuck, de verkeerde.