Hoewel ik best een ruimhartig mens ben, gul voor een ieder die ik een warm hart toedraag.
Nooit te beroerd ben in de knip te tasten voor wat voor goed doel dan ook.
Betrapte ik mijzelf van de week toch op ongekende zuinigheid. De schriep ten top. Vrek Sjek.
Het is goed bedoel hoor, daar niet van.
Zo ben ik heel secuur in het scheiden van afval.
Het ijzer en aluminium wordt eens in de zover tijd opgehaald. Alzo het papier en karton.
Ik ben een regelmatig bezoeker van de glasbak.
En ben bezig om het plastic apart te laten ophalen.
Milieu bewust en eigenbelang spelen hier beide part.
Maar om nu in het kader van de bezuinigheden de plastic stofzak van de zaag afzuiger leeg te gooien in de container, om zo weer een plasticzak uit te sparen.
Tja, daar dacht de vuilnisman waarschijnlijk heel anders over toen hij een stoflaag gelijk een woestijnstorm over zich heen kreeg.
Vanuit mijn kantoor had ik er een prachtig zicht op.
Laat ik maar toegeven dat ik in een drie dubbele vouw van het lachen lag.
De stoffen jongen kuchte zijn longen schoon, gaf de container een zwieper, en keek nijdig naar binnen.
Wat ben ik blij met mijn spiegelglas. Als hij mij had kunnen zien was die waarschijnlijk zo woest geworden dat hij met vuilniswagen en al, dwars door de pui was komen rijden.
Had ik wel gedaan.
Al met al realiseerde ik mij dat ik een beetje doordraaf in verkeerde zuinigheid, en heb maar een aantal speciale zakken besteld.
Ik compenseer dit dan wel weer om niet meer voor elfuur in de ochtend aan de wijn te gaan.
Alleen op werkdagen hé.