Ik ga op vakantie en neem mee? Nou eigenlijk helemaal niks nada zo weinig mogelijk. Eigenlijk kan je het niet eens een vakantie noemen. Langweekend is zelfs nog een te groot woord. We houden het op een weekendje weg dan maar. Meer zit er niet in dit jaar en als ik eerlijk ben, langer wil ik mijn vriend ook niet missen. Diesel daarin tegen staat alweer te popelen. Hij heeft zijn pyjama al klaar liggen voor de logeerparty. Zijn mooiste stok opgezocht en of die nog even door de wasstraat mocht voor die weg ging. Riekend als een lavendelboy met keurig geknipte nageltjes staat hij al te dralen als een kind wat op schoolreisje gaat. ‘Gaan we al? Gaan we al???
Nog ff wachtte vriend, morgen.
Ga ik in die tijd de hooibergbrand in die grot ff uitpissen. Een paar oude vrienden bezoeken. En een kei gaaf bandje beluisteren op, ik denk 1 van de mooiste locaties van ons land.
En als ik dan terug kom zou je denken dat mijn vriend mij in de armen springt van blijdschap. Maar nee. Geblaf is wat ik krijg, misschien nog wel een klein grommetje ook. Want hij is zijn vrouwtje aan het verdedigen, kom daar maar eens tussen. Eindelijk als hij mijn stem hoort begint de vertwijfeling. En na even grondig gesnoven te hebben krijgt hij het eindelijk door.
Hoi baas hoi baas ik ga met je mee hoor, gaan we al, gaan we al.
Altijd het zelfde ritueel, en zo moet het ook blijven.
Kijk, ik hoef niet op vakantie. Maar ik vind het thuiskomen zo leuk.