Oliebollen.
Ik krijg zeer leuke reacties op het stukje ‘Het kan ook anders’ uit het boek DoodZonde. Een waar gebeurd stukje wat de andere kant laat zien en enig positief elan geeft aan dit boek. Toen ik bij de zorgboer langs ging met het boek werd ik met openarmen ontvangen. Ondanks dat ze druk met oliebollen, appelflappen en ik weet niet wat nog meer aan het bakken waren, moest er koffie gedronken worden. ‘Maak voor Jack ook ff een mooi pakket’ riep hij luid door de stal heen.
Toen ik hem vertelde dat hij in het boek stond was de verbazing groot. Ik liet hem het specifieke hoofdstuk lezen en kreeg bij de grote sterke boer de tranen in zijn ogen, of er zat waarschijnlijk een stofje in zijn oog. Hij was trots dat hij in mijn boek stond en ging er iedereen op wijze, zeker bij de hoge heren en dames aan de top. Ik op mijn beurt ben er trots op dat ik dit soort mensen in mijn leven heb. Mensen die zichzelf weg cijferen om een ander te kunnen helpen. Klaar staat waar een ander wegkijkt. Opstaan en optillen wat zou blijven liggen of wegkwijnen als er niet zulke onbaatzuchtige gasten waren als zorgboer Ger. Dit soort mensen, daar kan de mensheid iets van opsteken. En al zijn er velen met dit gevoel van empathie, het mag altijd iets meer.
De zak met oliebollen en dergelijke mocht wel iets minder dacht ik de volgende dag met een warm gevoel. Ik moest denken aan het boek ‘De meeste mensen deugen’ wat toch een iets positievere inkijk geeft aan de mensheid als wat velen ons doen laten geloven. Zeker in een tijd als deze waar de waarheid ver te zoeken is, stront met bakken vol word uitgestrooid, niemand het goed kan doen, en meningen voor meer verdeeldheid zorgen dan dat we tot elkaar komen. Ik vraag mij dan ook vaak af.
‘Wat was uw bijdrage in deze samenleving tot nu toe?’ Behalve schreeuwen dat het anders moet.
‘Welk nobel gedachtegoed heeft u uitgedragen? Behalve jou mening door mijn strot te willen duwen.
Kotsmisselijk word ik ondertussen van al die betweters die de grootste muilen hebben maar hun eigen handen het schoonst van allemaal hebben.
Loop eens een dagje mee op een zorgboerderij. Meld je aan als vrijwilliger in wat voor zorginstelling dan ook. Doe eens iets geheel gratis voor de mensheid, gewoon voor de fun. Ga in plaats van te roeptoeteren eens na waar jij je allemaal schuldig aan maakt voordat je een ander veroordeeld op zijn doen en laten. Als we dan heel eerlijk zijn tegenover onszelf, wat blijft er dan nog over van je gelijk? En hoe belangrijk was dat ook al weer? Een optelsom met een trieste uitslag, en toch geloof ik dat de meeste mensen deugen. Ik hoef daarvoor alleen maar langs de zorgboerderij te rijden, en te zien hoe (andere mensen) net iets meer uit het leven slepen dan een hoop (gewone mensen). En toch wil niemand ruilen. Misschien iets om over na te denken als je weer eens de behoefte hebt om het uit te schreeuwen hoe ongelijk het allemaal is in deze warrige wereld.