Die arme Wim Vloedgraven blies kort naar het verkrijgen van een lintje zijn laatste adem uit.
Een hartaanval, zegt men.
Echt niet. Wim had vlak na het opspelden van de Koninklijke vaan te horen gekregen dat ruggetuffer
Albert Verlinde ook in de prijzen was gevallen.
De hoekvanholland specialist Aad Meijboom? Nou, vooruit maar. De noordzuidlijn goeroe Geert Dales?
Als het echt niet anders kan.
Maar die smerige achterklapnicht, dat valse stuk poepruiker, die gore kontdauwer van Verlinde ook een lintje. Dat werd onze Wim teveel.
Als zelfs het mistroostige enge leugenachtige rukkertje Albert een lintje krijgt, dan hoeft het voor hem niet meer.
Het is tegenwoordig bijzonderder als je Geen lintje hebt gekregen.
Kijk, daar loopt een lintjesloze man.
Nee, Wim wou alles behalve in één adem met die rug ridder genoemd worden.
En blies zijn laatste adem uit.