Even wat gevoileerd gepalaver van de Huisduif.
Je kan impetreren wat je wil, maar wie het kleine niet eert, is de 5 miljoen niet weert. Hoop eigenlijk wel dat het proces €125.000 kost, en voor rekening van die zuurmuil is. Had hij maar wat langer moeten hoetelen voor hij de knop beroerde. Linda blij, hij jammermoedig.
Wat ook al zo’n jocus is, is de antivechtscheidingsclasule. Een effrayant stukje oreren van een typische kakocratie. Allemaal goedbedoelde Quatsch als je elkaar romantisch het ja woord wilt geven en zich zo snel mogelijk wil afhoeren.
Had Emieltje Ratelslang maar een dergelijk contract gesloten alvorens hij in het pantoffelregiment belande. Nu moet hij weer allerlei strapatsen uithalen om van de vriendin van zijn dochter af te komen. Nee nee, begrijp mij niet verkeerd, deze gamine gaat uit haar zelf, maar das niet gratis natuurlijk.
Doet het u al suizebollen?
Voordat ik mijn viervoeter in huis nam, heb ik hem eerst een contract laten tekenen dat ik bepaal waar gescheten mag worden.
Toen mijn kinderen de leeftijd van 1 jaar hadden bereikt, moesten ze eerst het contract ondertekenen dat zij altijd braaf en gehoorzaam zouden zijn.
Mijn toenmalige moesjanker had ik, onder lichte dwang maar desniettegenstaande laten tekenen dat zij mij elke avond debaucheren zou.
Nu zou ik heel erg kunnen gaan fanfaronneren, maar eigenlijk heb ik de oorlog gewoon verloren. In oorlogen gelden namelijk andere, soms helemaal geen regels. Hoe lief men elkaar in het begin ook vind. Als de pleuris uitbreekt gaan alle regels overboord en het verhapstukken word een hel.
Wie er ook wint, het is maar zelden het kind.
Moraal van dit verhaal:
Wees schroomvallig voor wat men tekenend, en blijf met je klauwen van die knop.