Het kan raar lopen, maar sinds kort word ik gechanteerd door een klein maar venijnig wijfie. Door middel van chantage wil zij mij de mond snoeren. Foto’s uit het verre verleden waarop mijn toen nog goddelijke lichaam in vol ornaat te zien is, zullen per omgaande op het net worden gepleurd als er ook maar iets over haar verschijnt. Ja, das natuurlijk de kat op het spek binden. Als een kind in een snoepjes winkel. Of een monnik op den Wallen. Ach, ik begrijp het ook wel, je weet met mij nooit welke kant het opgaat. Al vind ikzelf dat ik wat milder word de laatste tijd, toch word er her en der nog gehuiverd als mijn oor te dicht bij komt. Ik vind het afbranden van kerken ook niet zo boeiend meer. Liever maak ik mooie muziek, of drinken we een goed glas wijn, bedrijven we de liefde op plekken waar het eigenlijk niet mag. Er is al zoveel shit om ons heen dat ik daar liever geen energie meer in stop.
Maar ja, als je mij gaat chanteren word het natuurlijk een heel ander verhaal. Dan komen de duivelse plannen bijna vanzelf omhoog. Zwaar broedend op snode plannen hoe en waar ik haar raken kan. Wat zal ik eens voor snedigheden over haar vertellen, hier en daar de waarheid verbuigen om er zelf nog beter uit te komen. Ik weet zat, genoeg voor een boek, een heel dik boek. Maar ja, die foto’s he.
En eerlijkheidshalve, het zijn ook niet echt schokkende dingen die ik te vertellen heb. Het meeste was wel grappig eigenlijk. En wat vroeger minder was, kun je nu smadelijk om lachen.
Misschien is het beter om haar een keer uit te nodigen op mijn bootje, op een stille doordeweekse dag. Als dan aan het eind de rede niet vatbaar is gebleken, zou het water wel eens ietsjes kunnen stijgen. Maar uitgekookt als ze is zal de notaris 2 dagen later met een bruine enveloppe voor mijn neus staan te wapperen, dus echt opschieten doet dat ook niet. Ik vraag haar denk eerst maar eens voor een wijntje. Ik kan veel over De Wijn zeggen namelijk. Daar ben ik zo langzamerhand een expert in geworden. Met de kennis van vroeger, en de wetenschap van nu kom ik een heel eind. En mocht ze na afloop toch nog besluiten foto’s te plaatsen, dan wens ik u alleen een smakelijk lachen.
Ik ontken zoals altijd alles.