Een vrouw natuurlijk hoor ik deze en gene schreeuwen na mijn vorige stukje. Nou dacht het niet he.
Toegegeven, ik ben gek op vrouwen, en dan bedoel ik wel vrouwen vrouwen he. Altijd al een liefhebber geweest van de schoonheid der natuur.
Maar om nou te zegen dat ontbreekt in mijn paradijsje.
Menigmaal heb ik een poging gedaan maar kwam tot de conclusie dat ik daar absoluut niet goed in ben.
Een hond dan? Ja dat lijkt me wel wat, zo’n grote Duitse Dog. Kan die meteen de 47 schijtende katten uit m’n tuin verjagen. Maar afgezien dat ik het pracht beesten vind, kom ik ook alweer gauw de praktische bezwaren tegen.
Aangezien ik veel van huis weg ben, zou dat lieve beest zich al gauw gaan vergrijpen aan de bank of iets in die strekking.
Een combinatie vrouw/hond dan? Ik bedoel allebei he.
Geen hondsvrouw of een teefje die strijkt.
Nee al lijkt het me leuk, zoveel liefde kan ik niet aan.
Toch ontbreekt er wat in mijn mooie tuintje. Misschien een snobist beeld van een geile nimf, zo één die water piest op een groepje blote engeltjes. Of een kitserige kabouter met een grote pik met haar.
Ik weet het niet, krijg er de vinger niet achter. Het knaagt dag en nacht aan me. Er moet toch iets zijn dat ik mis.
Of zou het maar een waanbeeld zijn dat ik iets zou missen. Het kan toch gewoon niet zo zijn dat ik in complete gelukzaligheid harmonisch door het leven heen wandel.
Of toch wel?