Vetbollen, rijgpinda’s de buurt hangt vol met dit soort vogel vreet genot.
Zo erg zelfs dat ik van mijn leven nog nooit zoveel dikke volgevreten koolmezen, roodborstjes en spreeuwen heb gezien.
Maar nergens ook maar iets te zuipen.
Behalve dan bij de Romeinse fontein van Sjek, die met drie ferme stralen de vrieskou probeert te trotseren.
Het is dan ook een komen en gaan van vette dorstige vogels. Voor een slokje om de viezigheid weg te spoelen.
Of een koud, maar verfrissend en verkwikkend bad.
Maar helaas, de kou won het van de fontein, en langzaam maar zeker veranderde de fontein in een ijspaleis.
Na wat bikken en liters kokendheet water had ik de boel weer aan de gang, maar voor hoelang?
Met deze bare temperaturen kon je er op wachten dat het zo weer bevroren zou zijn.
Wacht eens, dacht ik in een heldere opleving.
Ik heb nog zeven flessen foute wodka in de kelder staan.
Een overblijfsel van mijn Poolse schoonmaakster Snotsca, die haar tijd verdeed met wodka stoken in mijn kelder, en het laatste kwartier bestede om met een spuitbus door mijn huis heen te rennen.
Goed, de zeven flessen wodka dus in de fontein gedeponeerd als antivries. Dacht daar een goede daad mee te hebben gedaan ten opzichte van het vogelvolk.
Maar het werd toch iets anders als ik mij voor ogen had gehouden.
Het werd een drukte van jewelste rond de fontein.
Er werd gezongen, gekwetterd en getjilpt in allerlei valse dronken noten.
Een polonaise van bezwipste merels ging door mijn tuin.
Laderzat lagen er een paar roodborstjes hun roes uit te slapen bovenop de fontein.
Terwijl een stelletje stoutmoedige koolmezen de kat van de buren liepen uit te dagen, en hem boven op zijn kop scheten.
Dit alles ging met veel kabaal gepaard. Dag en nacht.
Gek werd ik er van.
Het is nu al zover gekomen dat er een speciale AA is opgericht want het liep echt de spuigaten uit.
Ondanks dat de vogels lekker afvielen, voelde ik mij toch een beetje schuldig.
Ik heb menig dame de goot in geholpen.
Heb talloze mensen om mij heen tot waanzin gedreven.
Maar om nou ook het vogelvolk aan te zetten tot alcoholisme ging mij net iets te ver.
En zo zitten we nu met z’n alle in de rehap.
Ja, ook ik doe mee, met voor mij een dampende theepot.
Ik neem hele kleine slokjes want al ziet het er verdacht veel uit naar thee.
Het smaakt natuurlijk gewoon naar cognac.