Het was dus geen kakkerlak zoals ik dacht, maar een
Gryllotalpa. Oftewel een veenmol die ik op brute wijze zijn harses heb ingeslagen.
Voor een dame in nood doe je veel, het was donker, en ik in een halleluja stemming.
Maar dat neemt niet weg dat ik eigenlijk gewoon een brute moord op mijn geweten heb.
Het armen diertje is zeldzaam, en nog beschermd ook.
Wat natuurlijk niet wil zegen dat hij ons in het nachtelijke uur een beetje kan komen vervelen.
Beschermd of niet, er zijn grenzen. Ook voor veenmollen.
Laat dit een waarschuwing zijn voor een ieder kruipend, vliegend, of op wat voor manier dan ook zich voortbewegende schepping.
Als wij aan de dropshot zitten, willen wij niet gestoord worden. .