Terwijl de bombastische klanken van Lair, ik denk van de eerste plaat van Queen uit mijn boxen denderden kreeg ik eindelijk weer een beetje gevoel terug in mijn testikels die zich ver hadden teruggetrokken in mijn buik die avond. ‘ Had je weer een foute opmerking gemaakt tegen een of andere dame en een welverdiende schop voor je noten gehad?’ Nee mijn Bohemen. Ik was in een zaal beland waar Mozart, Offenbach, Mendelssohn, Bach en vele andere grootmeesters hun liefelijke klanken, hun virtuoze tirades en hun hemelse meesterwerken nog aan het prachtige plafon plakte. Waar je ook zit in het concert gebouw van Amsterdam, overal voel je de aanwezigheid van hen die nietig op je neerkijken en respect afdwingen. Ik zelf zoek altijd even de blik van Orff wetende dat wij mekaar nog begrijpen. Carl Orff was fout, Freddy Mercury was stout. Precies de reden waarom zij mij zo konden raken, maar nu werd ik toch anders geraakt. Een klap in mijn bek was nog zachtjes uitgedrukt, van achter genomen zou de waarheid niet benaderen. Keihard en schaamteloos verkracht kwam al aardig in de buurt. Ik zag Montserrat Caballe in een hevige buikkramp wegschieten. Vivaldi knikte meewarig terwijl Handel en Rossini elkaar aankeken van wtf is dit? Dit was Symphonic echoes of Queen. Een echo waarvan ik hoop dat hij Freddie niet zal bereiken want hij zou zich omdraaien in zijn graf. Vroeger moest ik van Love of my life huilen, nu moest ik er om huilen. Ik loop zelden voortijdig de zaal uit maar voor iedereen was het deze keer wel de beste beslissing. In gedachte zag ik de ratten in het riool onder de catacombe alle kanten op schieten, dan maar naar die badkuip aan de overkant zullen zij gedacht hebben.
Ik hoorde Beethoven huilen en zelfs Bizet hield het niet meer droog. Gehaast liepen wij naar de uitgang waar de dames op ons zaten te wachten onder het genot van een sigaretje, die waren al eerder bezweken.
Niets vermoedend begroette de parkeerwachter ons met een goedenavond. ‘ Nou dacht het ff niet he.’ Kwam er stereo uit de auto gegalmd. Ach, het was ook eigenlijk onze eigen schuld. Wie kan er nou aan Queen tippen? Wie benaderd Freddy dan ook maar voor een fractie? Niemand toch.
How can I go on? Nou gewoon genieten van het echte, de unieke en het niet te benaderen. Proberen heeft geen zin en ik trap er zeker nooit meer in.
PS; Goed gezelschap maakt alles weer goed.