Het was een zonovergoten dag die 28e November 2025 de dag van de Sinterklaas intocht aan de pier van Almelo. Het zoveelste warmterecord dit jaar, de thermometer was al dagen niet meer onder de 25 graden geweest overdag. De palmen wuifde vrolijk mee met de talloze kinderen die merendeel in zwemkledij langs het strand op de Sint en zijn gevolg stonden te wachten. Hij zou in een heuse ouderwetse stoomboot komen zo gingen de geruchten, weliswaar aangedreven op solair maar toch. Ook deed zich de ronde dat Wim Lex, de vroegere koning, voor Sint zou spelen dit jaar. Wat weer een enorme geste van het Isis regiem was. Tuurlijk was het flink wennen geweest in het begin voor beide partijen en de weerstand was best groot geweest, maar nadat deze kordaat en krachtig de kop in was gedrukt was de rust eindelijk wedergekeerd. Er werd zelfs weer oogluikend oude tradities toegestaan zodat het net leek of we nog in het vrije westen woonde. De Kamelen fokkerijen konden de vraag haast niet aan, de bourka industrie glorieerde als nooit tevoren en zolang je Allah nou maar op je bedekte knieën bedankte was het leven lang zo slecht nog niet. De boot zoefde geruisloos de haven in, en de kinderen joelde Sint en zijn vele gekleurde Pieten toe. Rode groene gele noem maar op, alle kleuren van de regenboog kwam je tegen, behalve roze, die kleur was verboden en als je goed keek zag je daar boven bij de schorsteen een heuse zwarte Piet, een oud overblijfsel uit het oude Holland wat, van wat er van over was, was nu ingelijfd onder de naam Groot Isisstan waaronder het oude Azië, Afrika en Europa reeds vielen. Bij mooi weer zoals vandaag kon je vanaf het strand van Almelo nog net iets van de oude wereld zien, als je goed keek naar het zuid westen zag je het puntje van de Dom uit het water steken wat herinnerde aan de oude benauwde tijd. De tijd waarin grootbekken en haatzaaiers het bij het verkeerde eind hadden, toen het volk door zijn eigen bekrompenheid het onderspit delfde, en de door angst gedreven politici massaal naar IJsland waren gevlucht. Het gebrussel en gesjoemel had ons de das omgedaan zonder dat we er erg in hadden. Maar nu, nu was het leven dragelijk, karig maar dragelijk. Je menig deed er niet meer toe, overgewicht bestond niet meer en discussies waren zo 2015. Er werd niet meer gelachen en nog maar zelden gehuild. Een algemene stoïcijnsheid had zich verspreid over Isisstan waarbij een dag als vandaag een grote uitzondering maakte. Dit mooie kinderfeest werd alom gevierd door jong en oud. Een kleurig feest vol suikergoed en hoge verwachtingen, waar kinderhartjes overuren maakte en ouders beschaamd aan vroeger dachten. Allah wat hadden zij de boel verkloot zeg. Maar nu, nu was het feest, feest voor iedereen jong en oud zwart en blank (rijk en arm bestond niet meer) arm en arm gezamenlijk met zijn allen gezellig Sint en Piet vieren zoals het ooit bedoeld was.
Nou, iedereen? Een stukje buiten Almelo was een kleine, zeer bescheiden demonstratie aan de gang. De vroegere tegenstanders van de Zwarte Piet vonden dat er tussen al dat kleuren geweld weinig zwart meer was te bekennen. ‘ Is er soms wat mis met Zwart?’ Werd er gescandeerd. Meer zwart op straat, en Wij voelen ons gediscrimineerd, schreeuwde de spandoeken. Maar de leukste vond ik nog wel. Waarom geen zwarte Sint?