Waarschijnlijk ben ik de enige infantiel die niet naar boerzoektvrouw kijkt. Nee, ook al die talentenjachten hou ik niet bij. Kook programma’s al helemaal niet.
En op zoek naar, doe ik alleen naar mezelf.
Laat staan dansen met, of op, allemaal prut.
Ik wil beslist niet half Nederland afzeiken, maar het zegt eigenlijk al genoeg als je naar dergelijk program kijkt.
Hoe dan ook, ik raak aardig in een isolement met al dat zogenaamde kijkplezier.
Ik wil best een keer samenklonteren voor een voetbal wedstrijd van oranje, maar daar houd het dan ook helemaal mee op. Wat een tenenkrommende sneue niets zegende klerezooi.
Terwijl alle zielige bakvisjes naar talentjacht nr zoveel keken. En de Tena lady’s druipend en snoterend naar boerzoektvrouw aan het kijken waren.
Liepen Diesel en ik over de Veluwe, op zoek naar wild.
Beide gecamoufleerd, en in de buurt van de Woeste Hoeve, dat beloofde wat.
Kilometers hebben we stilletjes door het grote donkere bos gedwaald, langs het braamstruiksebinnenpad, over de kwelder, en om den oude eik.
Maar niets, helemaal geen ene malle moer, aan ook maar een klein stukje wild te zien.
Desolaat en teleurgesteld liepen we terug naar waar ik dacht dat mijn huisje stond.
Ik zat volkomen fout, maar er branden in ieder geval licht in het kleine huisje, en hoopte maar dat zij mij de juiste weg konden wijzen.
Want het werd nu toch wel serieus donker.
Ik klopte aan en hoorde meteen al. ‘De deur is open.’
‘Ben je daar eindelijk.’ Hoorde ik iemand roepen.
Even dacht ik dat ik toch goed zat.
Maar nee, binnen was het afgeladen vol met everzwijnen, edelherten, eekhorentjes, en moeflons.
Het hele zooitje zat naar een groot scherm te kijken waarop, beesten in het nieuws, te zien was.
Er werd grenadine groen geschonken, en porties beukennoten geserveerd.
‘Jezus,’ zei ik, ‘jullie ook al.’
‘Kop houden mens, straks komt de finale plarktrappen, das reuze geinig.’ Zei het opper zwijn.
Wat enthousiast door de rest werd beaamt.
Ik zuchtte, en voelde de tranen prikken.
Stilletjes, maar met flinke pas ben ik er tussenuit geknepen, hoe ik thuis ben gekomen? Ik weet het niet meer precies, wel dat ik Diesel vergeten was.
Die kwam 3 uur later aansjokken met knikkende knieën en een gelukzalige gloed in zijn ogen.
Ik heb maar niet naar de details gevraagd.
Kijk morgen wel naar uitzending gemist.
Moet toch met de rest mee kunnen praten. Ander kom ik nooit uit dat isolement.