Ik verbaas mij er elke keer weer over dat weldenkende,
ja zelfs intelligente mensen nog in die katholieken poespas geloven. Die hele cultus rond een verlosser en een heilige geest, uit angst voor de dood.
In de valse hoop op een eeuwig leven.
In mijn ogen is het niet meer dan één grote ruk vereniging met als voorzitter Paus Pannekoek.
Dat vonden die zes zwaar onderbetaalde Algerijnse straatvegers in London waarschijnlijk ook.
In hun niet betaalde overuren moesten zij de straat spik en span vegen, omdat dat kutjebef begonia met zijn ouwe gerimpelde duitse lippen de grond moest kussen.
Grappend en grollend veegde de Algerijntjes de straten van London tot een spiegel.
Hier en daar een kwat op de grond spuwend.
‘Ze moesten hem in zijn reet neuken door een dikke zeug.’ Riep de éne.
‘Nee joh, dat vind die vast lekker dat ouwe zwijn.’ Riep een ander.
En zo ging het van kwaad tot erger, tot op het eind de Paus gevierendeeld zou worden.
U weet wel, kroegepraat.
Zoals wij over Balkie, Albert of Wilders lopen te grappen. Even de dagelijkse frustratie eruit lullen en dan weer moe maar voldaan naar huis.
Maar nee, dat pakte even anders uit voor de Algerijntjes. Een aanslag op de Paus.
Wereld nieuws
Volgens mij kwam het de Paus heel goed uit deze extra publiciteit, want echt druk langs de kant van de weg was het nou ook weer niet.
Een afruk schijnbeweging zou ik zo zeggen.
Totus Tuum.
Het is maar goed dat het Vaticaan mijn blog niet leest, want ik zou per week voor dertig jaar de lik in gaan.
Maar aan de andere kant voel ik mij weer zwaar beledigt dat ik volkommen genegeerd word door deze kruisvaders.
Terwijl ik zo mijn best doe om de vloer met ze aan tevegen.