Waar eens de blikken op diepe droefenis stonden, waar zelfs de zon geen glimlach meer op de Cypriotische smoelwerken kon toveren, gloort weer hoop aan de horizon. Er word zachtjes geroezemoesd op de terrasjes in Nicosia. Zou hij het echt hebben gedaan?
In Griekenland is elke demonstrand met een tevreden blik huiswaarts gekeerd, alles komt goed.
In Italië worden spontaan aria’s ingezet, en O sole mio,s gezongen.
De Fransen trokken massaal hun mooiste wijnen open. Vivala Jac vivala Jac werd er geschreeuwd op menig jeu de boules veldje.
In Spanje liepen de pleinen al gauw vol en riep men uitgelaten, Ole ole signor Djek.
Zelfs hier in het kouwe kikkerland waar sneeuw ligt waar eigenlijk de tulpen in bloei horen te staan is het chagrijn verdwenen.
Van Dijsselbloem ligt genoegzaam onderuit gezakt met een zak chips op de bank, zijn vrouw dept het kleffe voorhoofd met een koel washandje. Terwijl ze een glaasje anijsmelk voor hem neer zet en zegt. ‘ Dat was wel weer op het nippertje he.’
‘Ja’ Zei die. ‘ Hoe kunnen we hem ooit bedanken, kunnen we hem wel bedanken? ‘
‘Ach’ Zei vrouwe Dijsselbloem. ‘Ik ken die MisterJack, die heeft wel wat over voor den mensheid, en als je hem toch zo nodig wil bedanken omdat hij jullie rotzooi achter jullie luie konten opruimt, geef hem dan zon. Ik ken niemand op de hele wereld die van iets dat niets kost zo gelukkig word.’
Nou ja, u raad het al. De recessie is over, de zorgen zijn uit de lucht. Er kan weer opgelucht gelachen worden.
Want MisterJack heeft zijn belasting aangifte door gepiept, en weer een kleine bijdragen geleverd aan de mensheid, zodat er weer allerlei zottigheid mee uitgevroten kan worden.