Gister luisterde ik naar Frits Spits op radio 2 waar hevig werd gediscuteerd over het feit dat Yuri van Gelder wel eens een lijntje snoof.
Meneer Frits had met Yuri van doen. Nee, van goed praten was geen spraken, maar een tweede kans, of een beetje hulp misschien.
Nou, meneer Frits kreeg weinig bijval. Sterker nog, half Nederland viel over hem heen.
De vuile hypocrieten dacht ik meteen.
Ik praat het ook niet goed, maar begrijp het wel.
Daar sta je dan met je pas verworven gouden plak waar je zo hard voor hebt getraind. Zoveel voor heb moeten afzien. Onthouding van alles wat leuk is.
Tot dan ging het goed.
Maar vervolgens stort de hele fuckin media zich op hem. Ja, jij ook Frits.
Een praatje voor de radio, een foto sessie daar, en de meest walgelijke Tv programma’s waar je acte de présence mag kommen opdraven. Met als hoogtepunt een kunstje vertonen in het programma van poepluiersnuiver Paul de Leeuw.
Hallo! Dan heb je recht op cocaïne, een spiegel vol dunkt mij.
Als het nou nog prestatie verhogend was, welnee coke helpt je om een glimlacht op je gezicht te toveren als je voor dat zure gereformeerde smoelwerk van Middelkoop staat. Die eerst nog met hem liep te pronken, maar hem nu keihard laat vallen.
Hij had graag de hele kwestie in de defensiedoofpot gepleurd, maar die zat al tjokvol.
Voor al die schijnheilen die nu allemaal Oh en Gut roepen, vooral die gene die met zijn dikke pens voor de tent pilsje Nr 23 achterover slaat, en tegen zijn vette sherry wijf zegt.
‘Ik heb het altijd al gedacht.’
Tel nou voor de gein is op wat je per maand naar de glasbak brengt. Of hoeveel pillen je de afgelopen tijd door je strot hebt gegooid.
Wat dacht je van al die pakken peuken waardoor je huid een beetje grauw ziet.
Ik denk dat menig mens zich de tering schrikt, en opgeteld in verhouding met Yuri 3 tot 7 komt te staan.
Ik zelf sta trouwens op 8.