Net op het moment dat ik in het boek “The Secret” wil
beginnen, een of ander zweverig boek met een heel
oud geheim over hoe je het geluk kunt vinden onthuld
door oude meesters…
(Oude meesters? Ze hadden het
toch ook gewoon aan mij kunnen vragen…)
…De foon; Jochem Meyjer, of ik mee ga zeilen morgen
op het IJsselmeer.
‘Lijkt me leuk’, zeg ik.
‘Leuk?! Leuk?! Het wordt reteleuk! En het wordt nog leuker,
Bertje Vis gaat ook mee!’
‘Jezus, wordt dat niet een beetje druk’, vraag ik.
‘Druk?! Druk?! Met 30 graden op een zondag in Zandvoort
das druk!’
‘Nou nee, ik bedoel eigenlijk qua conversatie.’
‘Oww bedoel je dat! Ja daarom hebben we Youp ook
niet gevraagd. Als die eenmaal begint te ouwehoeren
krijg je er geen spelt meer tussen, hele conferences
probeert ie op ons uit. – Youp? Hallo Youp! Je bent vrij
vandaag hoor! – Maar nee, Youp lult onvermoeibaar door.
Altijd beter dan JP hoor, die nam zijn doedelzak mee,
kan ik ff lekker oefenen, mag thuis van Bi niet.
Die vragen we dus nooooit meer mee.
Of hoe heet die andere zenuwlijder uhh… Mister Jack…
ja, die ja! Die zit de godganse dag op van alles en nog
wat te trommelen. Daar word zelfs ik nerveus van.’
‘Uh Jochem hallo’, probeer ik hem te onderbreken;
‘Hee smartie vretende op kolen lopende bonobo!’
‘Ja?’
‘Wie denk jij dat je aan de lijn hebt?’
‘Jack Spijkerman… toch Jack? Ja toch? Of…?’
En voor het eerst in z’n leven wist hij even niet
wat te zeggen.