Jaap was niet geïnteresseerd in het winnen van een onderscheiding voor gastvrijheid.
De stoïcijnse kelner van het hotel waar ik verbleef, kon het op het eerste gezicht geen mallemoer schelen. Maar liep ondertussen de poten onder het schrille lijf vandaan.
‘Een lekker kopje koffie graag.’ Vroeg ik uiterst beleeft.
‘Mijnheer, dat raad ik u ten stelligste af, de koffie van het huis is van abdominale kwaliteit.’
‘In dat geval bezondig ik mij liever aan een cappuccino, als ik u niet ontrief.’
Waarop de droogkloot zonder een wenkbrauw te verroeren zei. ‘Die is helemaal niet te zuipen.’
Wat een ongekend zeldzaam verschijnsel. Ik ben altijd al een groot voorstander van ongecompliceerde lol geweest. En dit was net wat ik ff nodig had.
Het hotel prefereerde aan zijn vier sterren. Maar minstens drie daarvan behoorde toe aan Jaap.