Zeer hoogachtende, weledelgestrenge, zeer doorluchtige, gewaardeerde collega drummert
Heer Harry.

Respons op uw brief jongstleden kan ik u melden dat het maken van kisten de hoofdmoot van mijn bestaan is en blijft. Daar het leven als proza proleet geen éne mallemoer oplevert qua financiën dan.
Schrijven is een noodzakelijk kwaad volgens mijn mental coach. Die, zoals hij zegt, al het slechte wat in de grote boze buitenwereld gebeurt, vertaald dient te worden naar een zachte streling.
Daar, waar ik mijn lichamelijke agressie in drummen kwijt kan, zal mijn geestelijke en psychische drift, omgezet moeten worden naar een : droom uitleg:
Schrijf het van je af, roept mijn paragnost.
Geef het een plekje. Gooi het roer om.
En als je onverhoopt even in een dalletje beland.
Maak dan een afspraakje met jezelf.
Even tussen jou en mij gezwegen, maar die paragnost is volgens mij een kruising tussen een bange kat en een blokfluit, dat wijf heeft een stem als een doedelzak. Maar dat ter zijde.
Schrijven is dus een must wil ik niet belanden in een kamer vol kussens, gekleed in een hemd met hele lange mouwen.
En dat het niets meer oplevert dan hele leuke reacties!
ik doe het er voor.
Doch, als ik in mijn volgende boek verschrikkelijk de bijbel of koran ga lopen afzeiken, God of Allah een zielig rukkertje noem. Heb ik zo maar het idee dat de oplage stukken groter zal worden.
Meer publiciteit zal genieten dan Mozart Wilders.
Ik zwaarder bewaakt word dan Obama Binladen.

Goed, het glas is weer half vol, ik ben weer zen voor een uur of twee, en ga even inspiratie opsnuiven aan de overkant.

Ik groet u, en zie er naar uit mekaar zakelijk of muziekaal her of der tegen te komen.

PS. zal trachten enige promotie omtrent uw band
hier in de buurt te maken. Daar ik zelf ook reuze benieuwd ben. Alhoewel als je When a blind man cries van D P in het repertoire hebt zitten,
kan je bij mij al niet meer stuk.