Het lijkt wel of de wereld momenteel door tweeën verdeeld word.
Enerzijds de bange mens.
Anderzijds de angstige mens.
Beide gedreven door het zelfde, maar toch een wereld van verschil.
De bange mens komt om in het schijtpapier en volgt met samengeknepen billen het nieuws en alle andere flauwekul op sociaal media, en slikt alles voor zoete koek.
De angstige mens ziet dit met lede ogen aan en probeert verwoed enige duidelijkheid te verschaffen in deze weer war van informatie.
De bange mens weet het zeker, het is een complot en lopen vervolgens als makke schapen het eenrichtingsverkeer bij de Ikea in.
Hier was de angstige mens al bang voor, en voelt zich als een zwart schaap roepende in de woestijn waar wel dorst is maar niets open.
De angstige mens ziet dat het aan alle kanten de verkeerde kant op gaat, dat het zo niet langer kan, maar wil de bange mens niet nog angstiger maken.
Bang voor wat gaat komen, angstig voor wat er is. Angstig voor de gevolgen, bang voor wat er kan gebeuren.
Persoonlijk ben ik angstig dat de bangheid ernstige gevolgen gaat krijgen. En ook al is angst een slechte raadgever. Bang zijn en besluiteloos afwachten is het zelfde als een koe die wacht voor het slachthuis. Ik ben niet bang maar wel voorzichtig. Toch zie ik heel veel mensen onvoorzichtig bang zijn, en ik zou graag zien dat de bange mens iets angstiger werd.