Dacht eigenlijk dat ze dood was, het klopte wel maar zo zonder gevoel.
Voor muziek of mooie wijnen wou ze nog wel eens zachtjes zuchten.
Maar ze leefde meer voort op oude verhalen en kwade geruchten.
Ook kunst of goede boeken deed het stof niet meer hoog opwaaien.
Waar was de bevlogen passie die vroeger zo onmetelijk kon oplaaien.
Dacht eigenlijk dat ze dood was, het klopt wel maar zo zonder doel.
Het springt nog wel open bij de geur van versgebakken appeltaart.
Of twee mensjes langs de vloedlijn hand in hand hoog bejaard.
Maar dat is slechts gekabbel in een heldere vijver waar geen vis zingt.
Lopend door het hof van eden terwijl je nergens meer een appel vind.
Dacht eigenlijk dat ze dood was, het klopte maar niet zoals het was bedoeld.
En ineens kreeg ik vanuit het niets een schok, nou zeg maar rustig stoot.
Onbedoeld en zonder schroom gaf ik weer eens iets van mijzelf bloot.
Zat het zo diep of lag het gewoon voor het oprapen door de juiste personen.
Niet dat ik er verder iets mee doe maar wel goed dat ik het heb vernomen.
Want ik dacht eigenlijk dat ze dood was, afgestompt en onderkoeld.
Maar wat ben ik blij dat ik haar toch weer even heb gevoeld.