Met een smoelwerk waar Irma zich meteen voor zou hebben teruggetrokken plofte ze in mijn luie stoel en gebood met een ijzig knikje dat ik haar leren legerkisten die ze gejat had van Baudet moest uittrekken. Zonder de knopen los te maken ritste ze in een ruk haar jasje open met een kracht waar alle ingehouden frustraties van die dag als een windhoos door mijn kamer vlogen.
‘Zal ik een kopje thee voor je zetten schat?’
Vernietigend keek ze mij met geknepen ogen aan terwijl haar volle lippen begonnen te trillen en kleine barstjes begonnen te vertonen.
‘Sjek je weet dat je nooit te oud bent voor billenkoek he, dus hou op met je politieke correctheids gezemel en wees lief en schenk een flinke borrel in.’
‘Ik had echt gedacht, en gehoopt dat je door zou pakken vanavond Jean.’
‘Ja weet je wat het is Sjek, er is een grens aan de hoeveelheid domheid en onwil die je op een avond kan verdragen. Als de varkens het slobber ruiken in de trog, is er geen mens die ze nog stoppen kan.’
Terwijl ik haar kuiten masseerde zag ik niets van opluchting of berusting, het leek eerder wel of er een gloed van vastberadenheid over heen haar trok als een dikke mist in September.
‘Je mag best wel verder naar boven met je zachte handen hoor Sjek.’
‘Ja dikke doei dame, je hebt je net laten naaien door een generaal.’
‘Ja die denkt dat hij eindelijk eens iets heeft gewonnen, net als die onverstaanbare turk van denk. Geen idee wat hij brabbelde trouwens, ik zat maar naar die baard te kijken en dacht aan al die arme beestjes die daar moesten leven.’
‘Nou ik zat ook op de ondertiteling te wachten hoor, maar wat is nu het plan?’
‘Als ik nou eens begin met al jou verkeerde incompetente kisten aan defensie voor veel geld probeer te slijten,’
‘Sorry hot lips, maar ik heb maar een foute kist staan.
‘Maakt niet uit joh, als er maar een generaal in past.’