In de afgelopen 3 dagen 3 x nee gezegd tegen zeer leuke dingen. Gezondheid, financiën en gezond verstand spelen mij parten in mijn anders altijd onbezonnen beslissingen. Dit om teleurstellingen te verkomen en mijzelf niet in de voet te schieten, net blij dat hij weer bijna heel is.
‘Goh, verstandig Sjek.’ Hoor ik u denken. ‘Verstand komt met de jaren hé.’
Tja, ik schrok er zelf ook wel even van. Ik zou bijna open staan om een relatie te beginnen, en toen schrok ik pas echt.
‘Misschien is het wel heel verstandig om niet zo verstandig te doen.’ Zei mijn psychiater.
Misschien is het wel beter als zij haar collega’s eens een bezoek zou brengen,dacht ik. Maar begrijpelijk dat zij in de war raakte door mijn ge-nee. Waar is mijn onbesuisde gedrag gebleven?
Wat een slecht plan, hoe laat en waar? Daar ben ik van.
En nu zit ik alles weloverwogen te wikken en wegen of het wel het juiste is. Gadverdamme, ik kan er zelf met mijn eigen verstand niet bij. Waar is die valkuil of die adder? Of zou het echt.
Een verstandig mens telt voor 2 dus ben ik eindelijk weer eens samen, maar ik vind mijzelf onuitstaanbaar. Altijd weet ik het beter en dat is ook wel zo maar toch. Verstandelijk gezien geen goed plan ook al hebben we de zelfde dorst.
Ach, af en toe een beetje de verstandige klootzak uithangen kan niet al te veel kwaad denk ik, Zolang het maar niet chronisch word.
En toen hoorde ik Betsie op de radio bij de Staat van Stasse die naar Nissen was geweest waar het monument voor een kind staat. Op de dijk staat een boom ter nagedachtenis aan haar overleden kind die de 3 amper heeft mogen aantikken door een stofwisselingsziekte. Even verderop lagen er 3 uit het zelfde gezin, zo vertelden Betsie ontroerend terwijl ik 3 x moest slikken. Het raakte mij en zette mij weer precies terug waar ik behoor.
Aan zelfreflectie heb ik geen gebrek, maar zelfs ik schijn af en toe een schop voor mijn noten nodig te hebben. 1 x is wel genoeg.